نقش امام رضا (ع)در فرهنگ و تمدن تشیع و ایران

 

از میان تحولات تاریخ تشیع، بدون شک سفر امام رضا۷به ایران از مهم ترین و سرنوشت ساز ترین حوادث محسوب می شود. این سفر، تحولات عمیق و بی بدیلی در فرهنگ ایرانی به وجود آورد. گرایش مردم ایران به تشیع، تعمیق علوم و معارف شیعی میان ایرانیان، رواج فرهنگ علوی و همچنین تثبیت هنر اسلامی در جهت تکمیل و بازسازی مقبره رضوی از مهم ترین دستاوردهای این سفر است که در نهایت به نهادینه شدن فرهنگ علوی میان ایرانیان منجر شد. مقاله حاضر به دنبال اثبات این فرضیه است که سفر تاریخی امام رضا۷به ایران از جهات گوناگونی از قبیل گرایش مردم به تشیع،  

امام رضا(ع) وشکوفایی تمدن اسلامی

آثار برجا مانده از گفتار و روایات آن حضرت در مباحثی چون پزشکی، خداشناسی، نجوم،‌ فیزیک، علوم انسانی و ... گواهی بر این مسأله است که حضرت با احاطه الهی بر تمامی علوم و گرم نگه داشتن جلسات مناظره راه توسعه علوم را هموار کردند.مناظرات آن حضرت از جمله با «صباح بن نصر هندی» و «عمران صابی» درباره خدا، پیدایش زمین، تغییر اشیا و مسایل علمی دیگر، کلمات آن حضرت درباره مسایل فقهی و بیان فلسفه احکام و نیز مباحث اخلاق همه و همه حاکی از گستردگی معلومات آن حضرت است و مسلّماً‌ کسی که از چنین موقعیت علمی برخوردار باشد، وجود او اصلاً در ایجاد نهضت علمی مؤثر است.