اخلاق و رفتار امام رضا علیه السلام

Full Image

امامان پاک ما در میان مردم و با مردم می‏زیستند،و عملا به مردم درس زندگی و پاکی و فضیلت می‏آموختند،آنان الگو و سرمشق دیگران بودند،و با آنکه مقام رفیع امامت آنان را از مردم ممتاز می‏ساخت،و برگزیده‏ی خدا و حجت او در زمین بودند در عین حال در جامعه حریمی نمی‏گرفتند،و خود را از مردم جدا نمی‏کردند،و به روش جباران انحصار و اختصاصی برای خود قائل نمی‏شدند،و هرگز مردم را به بردگی و پستی نمی‏کشاندند و تحقیر نمی‏کردند...
«ابراهیم بن عباس‏»می‏گوید:«هیچگاه ندیدم که امام رضا علیه السلام در سخن بر کسی جفا ورزد،و نیز ندیدم که سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کند،هرگز نیازمندی را که می‏توانست نیازش را بر آورده سازد رد نمی‏کرد،

نیکی به پدر و مادر در کلام گهر بار امام رضا(علیه السلام)

Full Image

صدوق قال: حدّثنا علىّ بن أحمد قال: حدّثنا محمّد بن أبى عبدالله عن محمّد بن إسماعیل عن علىّ بن العباس قال: حدّثنا القاسم بن الربیع الصحّاف عن محمّد بن سنان أنّ الرضا علیه السلام کتب إلیه [فیما کتب من جواب مسائله]: حرّم الله عقوق الوالدین لما فیه من الخروج من التوفیق لطاعة الله عزّوجلّ و التوقیر للوالدین، و تجنّب کفر النعمة و إبطال الشکر و ما یدعو من ذلک إلی قلّة النسل و انقطاعه، لما فى العقوق من قلّة توقیر الوالدین و العرفان بحقّهما و قطع الأرحام و الزهد من الوالدین فى الولد و ترک التربیة لعلّة ترک الولد برّهما.
صدوق(رض) گوید: علی بن احمد ما را چنین حدیث کرد که محمد بن ابی عبدالله از محمد بن اسماعیل، از علی بن عباس ما را حدیث کرد و گفت: قاسم بن ربیع صحّاف، از محمد بن سنان نقل نمود که امام رضا(ع‌) به او ضمن پاسخ به سؤالاتش نوشت: خداوند آزردن و نافرمانی از پدر و مادر را حرام نموده چون در آن خروج از توفیق اطاعت‌ خداوند عزّوجلّ است،

امانتداری و راستگویی در کلام گهربار امام رضا(علیه السلام)

Full Image

المفید بإسناده عن أبى الحسن الرضا عن آبائه عن أمیرالمؤمنین عن رسول الله صلوات الله و سلامه علیهم أجمعین عن الله عزّوجلّ قال: آمرکم بالورع و الاجتهاد و أداء الأمانة و صدق الحدیث و طول السجود و الرکوع و التهجّد باللیل و إطعام الطعام و إفشاء السلام.
مفید به اسناد خود از ابوالحسن الرضا از پدرانش از امیرالمؤمنین از رسول خدا- صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین- از خداوند عزّوجلّ که فرمود: شما را به ورع، اجتهاد، ادای امانت، راستی سخن، طولانی کردن سجده و رکوع، شب زنده‌داری، غذا دادن و بلند سلام کردن امر می‌کنم.