صدوق قال: حدّثنا علىّ بن أحمد قال: حدّثنا محمّد بن أبى عبدالله عن محمّد بن إسماعیل عن علىّ بن العباس قال: حدّثنا القاسم بن الربیع الصحّاف عن محمّد بن سنان أنّ الرضا علیه السلام کتب إلیه [فیما کتب من جواب مسائله]: حرّم الله عقوق الوالدین لما فیه من الخروج من التوفیق لطاعة الله عزّوجلّ و التوقیر للوالدین، و تجنّب کفر النعمة و إبطال الشکر و ما یدعو من ذلک إلی قلّة النسل و انقطاعه، لما فى العقوق من قلّة توقیر الوالدین و العرفان بحقّهما و قطع الأرحام و الزهد من الوالدین فى الولد و ترک التربیة لعلّة ترک الولد برّهما.
صدوق(رض) گوید: علی بن احمد ما را چنین حدیث کرد که محمد بن ابی عبدالله از محمد بن اسماعیل، از علی بن عباس ما را حدیث کرد و گفت: قاسم بن ربیع صحّاف، از محمد بن سنان نقل نمود که امام رضا(ع) به او ضمن پاسخ به سؤالاتش نوشت: خداوند آزردن و نافرمانی از پدر و مادر را حرام نموده چون در آن خروج از توفیق اطاعت خداوند عزّوجلّ است،
بی احترامی به پدر و مادر یا کفران نعمت، و از بین رفتن سپاسگزاری و قدردانی است، و اینها خود باعث کاهش یافتن و سرانجام از بین رفتن نسل میشود، زیرا در آزردن و نافرمانی از والدین احترامی برای آنان باقی نمیماند، حق آن دو شناخته نمیشود، پیوندهای خویشاوندی قطع میگردد، والدین به فرزند رغبتی پیدا نخواهند کرد و چون فرزند نیکی به آنها را ترک کرده پدر و مادر در تربیت او کوششی نخواهند کرد.
علل الشرایع 479
الصدوق قال: حدّثنا محمّد بن علىّ ماجیلویه رضى الله عنه قال: حدّثنى أبى عن أحمد بن أبى عبدالله البرقى عن السیّارى عن الحارث بن الدلهاث عن أبیه عن أبى الحسن الرضا علیه السلام قال: إنّ الله عزّوجلّ أمر بثلاثة مقرون بها ثلاثة اُخری، أمر بالصلوة و الزکاة، فمن صلّی و لم یزک لمیقبل منه صلاته، و أمر بالشکر له و للوالدین فمن لم یشکر والدیه لم یشکر الله، و أمر باتّقاء الله و صلة الرحم، فمن لم یصل رحمه لمیتّق الله عزّوجلّ.
صدوق(رض) گوید: محمد بن علی ماجیلویه(رض) گوید: پدرم از احمد بن ابی عبدالله برقی، از سیّاری، از حارث بن دلهاث، از پدرش، از ابوالحسن الرضا(ع) ما را حدیث کرد که آن حضرت فرمود: خداوند عزّوجلّ به سه چیز فرمان داده که همراه با سه چیز دیگرند: به نماز و زکات فرمان داده است، پس هر که نماز گزارد و زکات ندهد، نمازش پذیرفته نشود، و به شکر خود و پدر مادر فرمان داده، پس هر که سپاس پدر و مادر خویش نگزارد، سپاس خدا نگزارده است، و به تقوای خدا و پیوند با خویشان دستور داده است، پس هر که با خویشان خود نپیوندد، تقوای خداوند عزّوجلّ پیشه نساخته است.
عیون اخبار الرضا 1/ 258
الکلینى عن محمّد بن یحیی عن أحمد بن محمّد بن عیسی عن معمّر بن خلّاد، قال: قلت لأبى الحسن الرضا علیه السلام: أدعو لوالدَى إذا کانا لایعرفان الحق؟ قال: ادع لهما و تصدّق عنهما، و إن کانا حیّین لایعرفان الحقّ فدارهما، فانّ رسول الله صلّی الله علیه و آله قال: إنّ الله بعثنى بالرحمه لا بالعُقوق.
کلینی(رض) از محمد بن یحیی، از احمد بن محمد بن عیسی، از معمّر بن خلّاد نقل کند که گفت: به ابوالحسن الرضا(ع) عرضه داشتم: میتوانم برای پدر و مادرم که حق را نمیشناسند (شیعه نیستند) دعا کنم؟ فرمود: برایشان دعا کن و برای ایشان صدقه بده، و اگر آن دو زندهاند و حقّ را نمیشناسند، با ایشان مدارا کن که رسول خدا(ص) فرمود: خداوند مرا به رحمت (و مهربانی) انگیخته است، نه آزار و نافرمانی (از والدین).
اصول کافى 2/